“Het was iets om naar uit te kijken elke week!”

Kees

Na 14 jaar nog steeds een positieve herinnering aan VTS-gesprekken

Kees Philips, nu 22 jaar, heeft in Amerika op de basisschool gezeten. Recent vertelde zijn moeder over haar ervaring met een VTS-gesprek. Dit bracht zijn eigen ervaringen met VTS terug in zijn bewustzijn. Onlangs sprak Ellie van den Bomen met hem over zijn herinneringen aan VTS. “De klas was donker, we zaten op de grond in rijtjes voor het digibord. En we waren super gefocust. We waren echt betrokken en enthousiast om onze mening te geven over wat we zagen… we zagen het ook niet als een les. Ik kan me veel kunstwerken herinneren met veel actie en details, ‘waarin iets gebeurde’.”

Hij vertelt: “Wat ik zo leuk vond was dat anderen iets anders opviel of dat zij een andere interpretatie hadden dan ik. Het zet echt een denkproces in gang. Vooraf kregen we ruim de tijd om met de vragen in ons hoofd rustig te kijken. Vervolgens stelde de leraar de vragen hardop. Na een tijdje kregen we nieuwe informatie, bijvoorbeeld: dit werk is gemaakt in ‘1895’ of ‘dit is de maker’. En dan ging het gesprek weer verder en werd die informatie meegenomen. Daardoor stelde je je interpretatie soms bij of verdiepte die.”

Analyseren
Nu studeert Kees Media en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam. Hij merkt dat zijn ervaring met VTS hem helpt bij het analyseren van films. Zijn medestudenten zijn overtuigder van hun mening en hebben minder ruimte voor de mogelijkheid dat het ook anders zou kunnen zitten. Kees neemt de tijd om eerst te kijken en stelt zichzelf de vraag ‘wat hij nu eigenlijk ziet’. En hij weet dat er zoveel meer lagen in kunnen zitten dan je op het eerste gezicht denkt. Bij het analyseren kan hij switchen tussen kijken naar details en het hele plaatje. “Bovendien heb ik geleerd over te brengen hoe ik het zie, hoe ik mijn gedachten goed kan verwoorden.”

Effecten
Ook in zijn dagelijks leven heeft de ervaring met VTS invloed. Hij zegt soms tegen zichzelf: “‘ho stop, doe even een stapje terug, de ander heeft misschien een heel andere blik op de wereld’… het heeft me meer begrip gegeven voor anderen.” 

Het is natuurlijk lastig om vast te stellen of dit allemaal enkel te danken is aan VTS. Kees was ook een gretige lezer. Maar gesprekken die in de klas over boeken gevoerd werden, gingen vaak op een vergelijkbare wijze als de gesprekken over kunst. VTS-gesprekken zijn in ieder geval een blijvende positieve herinnering voor Kees.  En hij is zich daardoor bewust van de waarde van vaardigheden zoals ‘onderzoeken’ in plaats van meteen je mening geven.