Lev Avitan, jij volwaardig ander - slotakkoord symposium VTS en inclusie
Jij. Kijk, en deel je visie. Je blik is welkom hier, ik meen het, schroom niet om vrij te delen. Jij, met al je perspectieven. Spreek, alsjeblieft, mocht je willen, en laat ons zien wat jij hier ziet. Jij. Volwaardig wezen, met al je wortelen en verhalen, met je gedachten en ervaringen, je gevoelens en bedoelingen, jij in oneindig veel gedaante. Jij, kind van moeder of van vader, doch verzorgd door vele dragers, gepaard of alleenstaande, product van alles dat je raakte. Jij, in relatie tot je naasten, in relatie tot alles van wat er van je gemaakt is, jij, verbonden aan alle zaken die je nog met je meedraagt, jij, precies wie je bent nu vandaag.
Jij, ademend en belevend, groeiend en in beweging en daarom dus ook nooit maar één ding. Jij in alle veelheid, jij complex, te allen tijde onbekend precies hoeveel je bent. Want dat hoeft ook niet, ik hoef je niet te duiden, te begrijpen, vast te stellen en in te sluiten wanneer je pas op mij lijkt. Nee, jij mag anders zijn, jullie allemaal, anders dan alles wat ik kan bedenken, wezenlijk verschillend van voor mij bekende mensen.
Jij, met een gedeeld cultureel archief, maar eigen geheugenbank, en met gedeelde vooroordelen, maar eigen keuze in de hand. Jij, geworpen in een tijd, in een land, in een wijk, in een huid, in een lichaam waar allerlei ideeën omheen bestaan. Maar jij, veel meer dan elk idee, dan elk plaatje, elk verhaal weer onvolmaakt, jij bent altijd meer dan wat er van je wordt gemaakt. Jij, mag er zijn, ik zie je, je bent veilig. Ik heb oog voor wie je bent, en jouw realiteit.
Maar, ik, ik ben net zo veel, net zo groots en volmaakt. Net zo gekleurd, nooit neutraal, net zo eigen en bekwaam. Ik ontstijg jouw idee, dus in plaats van raden, laat het oordeel varen, kijk me aan en vraag me. Niet om me te kunnen duiden of plaatsen in wat je al kent, maar uit interesse omdat je wil leren wie ik ben. Jij draagt van alles met je mee, en ik evenzo, in ons binnenste, maar ook de buitenwereld die zit vol. Met structuren en machten, mechanismen en krachten, met privileges, voordelen, en ook lasten.
Dus verdiep je ook in mij en ik verdiep me dan in jou, jij zet daar een grens en ik hou me daar dan aan, maar we blijven in contact, oog in oog, soms wordt het ongemakkelijk, geen ruimte voor nuance, maar we hoeven elkaar ook niet te begrijpen of te snappen, als we maar open staan voor de andersheid en die werkelijkheid van de ander. Zolang we oplettend blijven, gevoelig voor de mogelijke pijnen, ook oké zijn met de wrijving, maar bereid zijn te reflecteren op onze eigen kijk.
Dus, laten… we samen nieuwe ruimtes maken, met wanden gebouwd van zuivere intenties. Met open deuren aan alle kanten, toegankelijk voor ieder ander, want ieder ander heeft mee mogen bepalen met hoe deze ruimte gemaakt is. Er is maar één voorwaarde. Wij zijn hier samen, en samen moeten we het gaan doen.
Lev Avitan, Amsterdam 18 mei 2022